Het 'Prinselijk Begijnhof Ten Wijngaarde' met witgeschilderde gevels en verstilde kloostertuin werd gesticht in 1245. In dit stukje werelderfgoed leefden vroeger begijntjes, geëmancipeerde vrouwen die weliswaar leek waren, maar er toch een vroom en celibatair leven op na hielden. Vandaag wordt het Begijnhof bewoond door zusters van de Orde van Sint-Benedictus en alleenstaande Brugse vrouwen.

Het Begijnhof ligt aan het Minnewater dat vroeger een deel was van de waterverbinding tussen Brugge en Gent. Nu is het een mooi meertje, waar witte zwanen statig rondzwemmen. Aan die zwanen van Brugge zit een aardig verhaal vast. Toen Maximiliaan van Oostenrijk hogere belastingen oplegde, kwamen de Bruggelingen in opstand en namen hem gevangen. Zijn schout, Pieter Lanchals, werd op de Markt onthoofd. Toen Maximiliaan weer aan de macht kwam, gebood hij de Bruggelingen tot in de eeuwigheid 'langhalzen' oftewel zwanen op de reien te onderhouden. En weet je hoe je een vrouwtjeszwaan van een mannetje onderscheidt? Aan het genummerde ringetje: de mannetjes hebben die aan de rechterpoot, de vrouwtjes aan de linkerpoot.

Het volledig complex werd grondig gerestaureerd en is beschermd als monument. Samen met de andere Vlaamse begijnhoven is het ingeschreven in de Unesco erfgoedlijst. Er is ook een museum ingericht in één van de huisjes.